In deze tijd is het erg moeilijk om alles van één week in een blog te stoppen. Soms als je binnen een paar dagen in een totaal andere omgeving zit is het moeilijk voor te stellen dat je zo kort geleden nog tussen de kangoeroes, aan een groot meer in een groene omgeving zat.
Een week geleden reden we nog nietsvermoedend richting Kenneth River voor onze nieuwe baan. Hier zouden we aan de slag gaan in een koffietent in een Nationaal Park. Terwijl we onderweg waren naar Mount Granya State park wilden we nog even door een ander ‘klein’ park heenrijden. Na 1,5 uur over kleine off road paden te hebben gereden, regelmatig grote takken of kleine boompjes aan de kant hebben gelegd, kwamen we bijna aan het eind dan toch die grote boom tegen die dwars over het pad heen lag. Er is dan maar 1 optie en dat is het hele eind terug! Dat werd een latertje die avond. Die avond kregen we ook een mail van onze nieuwe werkgeefster dat ze ons helaas niet meer kon helpen vanwege ‘familieomstandigheden’. Laten we het daar maar op houden. Het was een teleurstellende dag.
Die zelfde avond gelijk nog gaan solliciteren en de volgende dag werden we gebeld, Robert kan als Handyman gaan helpen en ik als schoonmaakster. Het klonk allemaal perfect, accommodatie en eten compleet inbegrepen en een goed uurloon. Wel even een dingetje: het was 4000 km verwijderd van ons en we moesten er het liefst binnen 6 uiterlijk 7 dagen zijn.
Om het kort te houden zijn we gelijk in de auto gesprongen om geen tijd te verliezen, dat was afgelopen donderdag middag. Het waren niet de meest relaxte reis dagen en we hebben geen tijd gehad voor toeristische attracties. Het enige uitje wat je met zulke dagen hebt is boodschappen halen en in de middag even ergens wat warms eten. Al met al zijn we afgelopen dinsdag avond al aangekomen en waren we woensdag al aan het werk. Geen geld eh tijd te verliezen!
Vanaf het moment dat we gebeld werden zaten we nog redelijk in groen gebied, terwijl we richting Newman (onze werkplek) reden verdween dit al snel. We kwamen door voornamelijk kleine country dorpjes (geweldig!) met een centraal oud pand wat een hotel/ pub is. Hier vind je de oude sfeer nog echt terug. Veel Australiërs in hun werk kleden met verwilderde haren, vele met nog maar een paar tanden in hun mond. Vele die in de mijn werken, vrachtwagenchauffeur of op het platteland. Tip: ga nooit in een tent achter een pub slapen in Australië. Zodra ze dronken zijn (en dat worden ze altijd) doe je geen oog meer dicht!
Hoe meer je de outback in gaat, hoe meer je op dieren gaat letten. Even snel op de wc zitten is er vaak niet bij. Vaak ondergaat de wc eerst een grondige inspectie met indien nodig nog een zaklamp erbij. Wc rondkijken en onder de bril om te checken of er nergens een groot insect of een spin zit. Te veel youtube filmpjes hiervan gezien..
Even over de Aboriginals, als je in West Australië komt dan zit je ook naast de gebieden die zijn ‘gereserveerd’ voor de Aboriginals. De originele bevolking van Australië die zichzelf nu als ongewilde gast zullen voelen. Het is een triest gebeuren als je nadenkt dat ze geld krijgen van de staat zodat ze er verder geen ‘last’ van hebben. Dit zorgt ervoor dat er veel Aboriginals richting de stad gaan om geld uit te geven, en dit voornamelijk aan drank. De oudere die richting de stad gaan (een groot gedeelte leeft nog in hun eigen cultuur in de woestijn) zijn voornamelijk drankverslaafde en dat resulteert weer dat de kinderen niet meer naar school gaan en al snel verslaafd raken aan bijvoorbeeld benzine snuiven.
Even terug betreft onze nieuwe job. We zijn nu werkzaam voor Oasis in Newman. Dit is een bedrijf met 145 kamers, een fitnessruimte, recreatie ruimte, wasruimte en een grote eetzaal. Hier mogen wij allemaal gratis gebruik van maken. Officieel is dit allemaal bedoeld voor de mijner die er slapen. We zitten middenin het mijnen gebied. Deze mensen werken vaak 2 weken en daarna vliegen ze vanuit Newman met een klein vliegtuig terug naar bijvoorbeeld Perth en ze vanuit daar een week naar huis gaan. Daarna volgt er weer een nieuwe 2 weken werken. Deze weken van werk bestaat vaak uit 12 uur op en 12 uur af. Het gaat dag en nacht door dus regelmatig zitten er mensen in nachtdiensten. Deze kamers maak ik dus schoon met een Italiaanse reizigster. Ze willen alles flink opknappen en een hoop nieuwe ruimtes erbij gaan creëren dus daar is Robert met nog een aantal andere jongens mee bezig. Zo zijn we met een gezellig team dat hier tijdelijk op dit ‘park’ woont.
Je zou zeggen dat we weer een rustig ritme en regelmaat zullen krijgen, niets is minder waar. Aanstaande zondag zit er een Cycloon aan te komen dus zelfs hier blijft het avontuur doorgaat!
6 februari 2020 op 11:07
Wat leuk om te lezen!!! ( Ik voel die adrenaline gewoon als ik t lees haha ) – Let goed op ! – En heb plezier – Houvanjullie xxxx
6 februari 2020 op 12:35
Heel mooi om iets van je reis te lezen. Je maakt van alles mee. Werk ze daar en heel veel reisplezier!! Groetjes 🤗
7 februari 2020 op 03:11
Leuk om te horen Corry! Bedankt 🙂
6 februari 2020 op 13:51
Ha Dianne wat een avontuur joh,zo goed van je hoe je all es omschrijft …..geweldig!! 😙😙🤗
8 februari 2020 op 08:24
Leuk om op deze manier een beetje met je mee te reizen ;-). Veel plezier!
6 februari 2020 op 14:19
Poeh! wat een avontuur! Heel leuk om elke x van jullie te horen! Wat een ervaringen joh!! Pas op, en heb plezier daar! Leuk dat jullie iig lekker bezig zijn!
Rustig aan! Dikkekus
7 februari 2020 op 03:09
Dankje meid! Knuffel voor Em en Xan 🙂
6 februari 2020 op 18:50
Weer mooi verwoord. Altijd leuk om te lezen. Was trouwens leuk om jullie van de week te zien.
Groetjes 💪🙌
7 februari 2020 op 03:09
Hetzelfde oom! Jammer dat de verbinding zo slecht was dat Robert z’n grap niet kon uitleggen 😛
6 februari 2020 op 21:00
Leuke spannende en interessante reis zover!
Heel veel succes en hopelijk komt er (ondanks de aankomende Cycloon) nu wat meer rust en regelmaat, zodat jullie nog wat meer kunnen gaan genieten van dit avontuur!
Grtz!
7 februari 2020 op 03:08
Dankje Jochem, leuk dat je berichtje achterlaat! We zullen zien, maar we gaan voor avontuur dus is niet erg:P
Groetjes Dianne
7 februari 2020 op 20:17
Hoi geniet ervan.
Ook al is het op momenten zwaar als ik het lees.
Lijkt wel.een film die je aan het omschrijven bent.
Geweldig bijna iets om jaloers op te worden.
Pas goed op elkaar
10 februari 2020 op 20:41
Beste Dianne en Robert,
wat is het weer een avontuur (als we jullie verhalen lezen) aan de andere kant van de wereld.
zo beleven wij vanuit het winderige Nederland ook nog een kijkje in jullie keuken in Australië.
we wensen jullie veel werkplezier.
Groetjes Ome Ad en Tante Ina.
11 februari 2020 op 11:21
Bedankt ome Ad en tante Ina! Hopelijk zijn jullie niet weggewaaid! De Cycloon was heftig maar heeft op het laatst een afbuiging gemaakt waardoor wij er geen last van hadden.. beetje jammer voor ons 😛